ZoRo - 13 Marzec 2017, 16:29 Temat postu: AUNAS? - aż chce się żyć... Abuno Zygmuncie, czy dostałes te stokrotki?... Juz mija zima...Wiosna za progiem...Ja bym dzis wybrala niewinne przebisniegi - to takie dzielne i piekne kwiaty...Zestawilam tu kilka Twoich wierszy z pogranicza zimy i wiosny życia...Obie pory zawieraja w sobie optymizm...Na szczescie nie musze wybierac...Ale na spotkanie z bieszczadzkimi Aniolami mam wielką ochotę...no, bo czy nie zachwycaja tajemnicą?...Opatrzność Boża często i teraz mi je podsyła... https://www.youtube.com/watch?v=7scH1OQgfBQ ............................................ Za wiele Najświętszą Panienkę dzisiaj proszę o szczególną łaskę kilku stokrotek z bujnych trawników nieba dla pewnego staruszka który wmówił sobie że ani stokrotek ani łąk niebieskich nie ma po ostatnim zawale sumienia który nawiedził jego duszę bo za wiele się spodziewał sam po sobie Dom kwiaty paproci uczyły się wtedy zakwitać wrzosy były jak fioletowa muzyka liście drzew starały się nawlekać na różańce ciszy granie pierwszych cykad pól przestrzeń czekała odkryta na pierwszy zasiew zbóż na rajskich błoniach dom stanął cały w malwach i winnicach ptaki tak głośno śpiewały że na dobrą sprawę nie było słychać co powiedziała Ewa do Adama gdy przyszła go przywitać w pierwszy dzien ich wspolnego pożycia Przyjęcie wszystko już było gotowe na to przyjęcie oczy na pierwszy wzajemny dotyk nogi na przeciąg męskich obejrzeń ręce na pomoc chęciom wyrażanym głośnym szeptem piersi na pierwsze przygarnięcie sentymentalne głupie serce na miłość kolorowe balony falowały pod sufitem jak tańczące pary na parkiecie porażone szokiem intymnego związku muzyki z erosem za głębokim dekoltem sentymentalne głupie serce płakało szczerymi łzami naiwności sądząc że to jego poszukiwało męski uścisk i przygarnięcie oraz : kocham szeptane namiętnie do ucha zlituj się Boże zlituj się Boże bo jestem już starym człowiekiem za trudnym i zbyt męczącym nawet dla samego siebie zamiast na żyzną ziemię Twoje ziarno pada na kamienie a zamiast rezolutnego chcenia natykasz się we mnie na zniechecenie wszystko się jednak zmienia gdy w Eucharystii rzeczywiście spotykam Ciebie Znajoma spróchniałym wnętrzem nocą świeci jak przygasłego ogniska bierwiona pogodzona z życiem schylona do ziemi powoli staje się odbiciem świetlistego nieba dobrze mi znajoma wierzba ikona Wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego |
