|   | 
								nasz DOM www.netparafia.pl | 
								  | 
							 
						 
						 
						
						SLOWO BOZE w naszym zyciu - Środa - Czytania i Błogosławieństwo - 24czerwca 2020 
						
												 Rozaniec - 24 Czerwiec 2020, 03:53 Temat postu: Środa - Czytania i Błogosławieństwo - 24czerwca 2020 Środa, 24 czerwca 2020
 
Uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela
 
 
(Iz 49,1-6)
 
Wyspy, posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś sługą moim, w tobie się rozsławię”. Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.
 
 
(Ps 139,1-3.13-15)
 
REFREN: Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył
 
 
Przenikasz i znasz mnie, Panie,
 
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
 
Z daleka spostrzegasz moje myśli,
 
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
 
i znasz moje wszystkie drogi.
 
 
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze
 
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
 
Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył,
 
godne podziwu są Twoje dzieła.
 
 
I duszę moją znasz do głębi.
 
Nie tajna Ci istota,
 
kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,
 
utkany we wnętrzu ziemi.
 
 
(Dz 13,22-26)
 
W synagodze w Antiochii Pizydyjskiej Paweł powiedział: „Bóg dał ojcom naszym Dawida na króla, o którym też dał świadectwo w słowach: "Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę". Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach". Bracia, synowie rodu Abrahama i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu”.
 
 
Aklamacja (Łk 1,76)
 
Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogę.
 
 
(Łk 1,57-66.80)
 
Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan”. Odrzekli jej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię”. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na imię”. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie to dziecię?” Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem. 
 
....................................
 
mateusz.pl » czytania na każdy dzień
												 ElzbietaS - 24 Czerwiec 2020, 11:46
  Komentarz O. Zygmunta Kwiatkowskiego:
 
 
Wezwanie do nawrócenia jest bardzo ogólne, natomiast wezwanie do tego aby nawrócić się do Pana posiada o wiele bardziej klarowny sens. 
 
Decydujące jest to kogo uważamy za naszego Pana i kto nim jest w rzeczywistości. Naszym panem jest Jezus Chrystus i to nas nobilituje. Przymierze przyjażni z Nim jest naszą chlubą. Bynajmniej nie jest to nasza naiwna fantazja, bo On sam  to przymierze zainicjowal i On dba o jego trwałość. On pierwszy  nas umiłował i oddał swoje życie abyśmy my mogli dostąpić Pełni Życia, czego sami osiągnąć nie jesteśmy zdolni z powodu naszych grzechow. Jego przyjaźń   uszlachetnia nas i zbawia. W Nim nasza nadzieja - tym wieksza im czasy są bardziej smutne i pelne zakłamania.
												 
					 | 
				 
			 
		 |