ZoRo - 18 GrudzieĹ 2012, 02:21 Temat postu: ..porwały nas wiry prawd gwałtownych i śliskich... odurzyły Ten Twoj wiersz tez jest Adwentowy; czy tak, Abuno? Czy ani na chwile nie zawiodla sie Twoja ufnosc?... Wierzyłem, że przybędziesz czekałem czekałem wszyscy czekaliśmy doczesnego zbawienia naszych idei i myśli a przede wszystkim byśmy byli nieskalani i czyści jak prawdziwa miłość prąd śmierci okazał się jednak szybszy od naszych oczekiwań porwały nas wiry prawd gwałtownych i śliskich odurzyły zmysły strach opanował pilnując zazdrośnie jak głuchy cerber abyśmy nigdy z niego na wolność nie wyszli byliśmy zmuszeni płacić żywym mięsem naszych ciał za jego lubieżną przychylność dla naszych słabości a czas pazurami rozdrapywał nasze rany zwalając winę na innych byliśmy ścigani przez koszmarne sny które pomimo naszych próśb i mimo naszej obawy realizowały się z bezwzględnym okrucieństwem graliśmy absurdalną komedię a właściwie to grzech smutku i zwątpienia grał ją we mnie bo ja czekałem wierzyłem że przybędziesz Abuna Zygmunt - 18 GrudzieĹ 2012, 07:05 Raczej o soteriologiczna ufnosc by tutaj chodzilo, czyli o ufnosc zbawienia (nie wiem, czy uzylem wlasciwego terminu, bo juz uplynelo 4o lat od mojego studium teologii ). Mialem duza ufnosc zawsze we wstawiennictwo innych, w modlitwy mamy, babci i moich bliskich. Dorota Halasa - 18 GrudzieĹ 2012, 09:40 Ja dopiero teraz kiedy Mamy juz nie ma rozumiem jak Ona mnie trzymala przy zyciu swoja modlitwa kiedy bylam scigana koszmarnymi snami i gral we mnie grzech smutku oraz zwatpienia. TEBE - 18 GrudzieĹ 2012, 21:46 Mnie wspiera od zawsze, już nieobecna- moja ukochana babcia,której opiekę wielokrotnie odczuwałam ,szczególnie w chwilach zagrożenia.. Pozdrawiam Bozena.. |
