ZoRo - 16 Luty 2013, 11:38 Temat postu: śpiewem zapewnień gorących, skrzypiącymi kołami losu Skąd we mnie tyle radosci od rana?!...A! Abuny wiersz znow mi na to odpowiada... Dzwony sobotniego wieczoru spóźnionymi dzwonami sobotniego wieczoru o kilka pokosów żyta śpiewem zapewnień gorących jak Boża obietnica skrzypiącymi kołami losu po mlecznej drodze księżyca gra świerszczy na flecie nocnych zamyśleń i nocnych zapytań Twojemu Dniowi Siódmemu błogosławi ludzka tajemnica oczekiwania na pełnię życia ZoRo - 18 Luty 2013, 02:34 Temat postu: ....ja nie do radości...??? O.Zygmuncie, czy dzis bylbys nadal tego zdania, co w "Doioryźmie"? Szczesliwej Drogi, Abuno (i mojej) Drogi!... Doloryzm czuję się zaskoczony że tak dobrze mi poszło i zły że jestem zadowolony to źle - myślę sobie świat przecież nie jest do zabawy ja nie do radości a Tobie na krzyż trzeba zgodnie z moją doktryną samozbawienia O.Zygmunt Kwiatkowski Abuna Zygmunt - 18 Luty 2013, 18:54 Tak Zosiu, a nawet jeszcze bardziej niz kiedys, bo duzo smutku wokol mnie. Jeszcze bardziej dostrzegam ludzkie pragnienie pokoju i radosci. Bog nas tak stworzyl i Chrystus to jeszcze poglebil. Ostatecznie Chrystus to przeciez Radosna Nowina. Im bardziej chrzescijanstwo bedzie ubogacone tym darem Bozym , tym bardziej bedzie komunikatywne i pociagajace. Nie chodzi jednak o "rozrywke" i profesjonalnych rozsmieszaczy na jedna chwile w celu zapomnienia smutkow. Taka radosc jest za mala zeby mogla usatysfakcjonawac czlowieka, a co dopiero Boga! |
