nasz DOM www.netparafia.pl MODLITWA w naszym DOMu - Jesienna Jachowka Abuna Zygmunt - 17 Wrzesień 2013, 23:54 Temat postu: Jesienna Jachowka Deszcz padal od Lodzi - naszego domu, az po dom w Jachowce. Kawa, ciasto i rozmowy o tym i owym, ze ks. Jarek w Rzymie, ze ks.Przemek bedzie miewal tutaj spotkania patrystyczne a ja mam zamiar pojawiac sie w soboty aby pomoc ludziom odbyc dzien skupienia jesli ktos zdobedzie sie na takowy ( sobota przed poludniem do poludnia niedzielnego ). Myslimy oglosic to w naszych Domach, moze ktos kiedys zechce przyjechac z Lublina, Tomaszowa , Lodzi, W-wy a moze skads jeszcze dalej. Po omowieniu spraw zwiazanych z placowka i o naszej roli "dojezdzajacych" czlonkow wspolnoty, nastapila Msza sw. Celebrowalismy wspomnienie sw. Stnislawa Kostki. Troche milczelismy razem, spiewalismy troche podczas medytacji i wspolnej modlitwy wiernych. Szczegolnie pamietalismy o Basi z Koluszek, ktora ma synka ulomnego a teraz , bedac w ciazy ma jakies powazne powiklania. Chcielismy jej dac wiadomosc o Mszy sw. ale dowiedzielismy sie, ze wziet zostala do szpitala. Niewyobrazalnie mocno nieraz cierpia ludzie..... Jachowka byla piekna, pomimo sloty, a nawet jesienna aura dodala jej urody. Czulismy naturalne cieplo wspolnoty zarowno na Mszy sw jak i podczas kolacji. Ks. Bronislaw ( 86 lat ) mowil nam o swoich przezyciach zwiazanych z napadem Sowietow na broniaca sie przed najazdem hitlerowskim Polske. Maly Kacperek siedzial kolo mnie i ze mna zartowal. Michal , starszy od niego, ktory spedzil kilka lat na "auto stopie", tulajac sie po swiecie cieszyl sie , ze dotarl do domu, ze moze sie uczyc, ze pokochal modlitwe,.. Nawet spiewalismy piesni wojskowe o.Bronislaw i ja nadawalismy ton tym spiewom (wiadomo - chlopcy wojskowi). W ktoryms momencie wypowiedzial wiekopomna madrosc, ktora uslyszal u jakiegos waznego osobnika,: kobiety niewiele wiedza, dlatego mowimy o nich : niewiasty. Te zas ktore troche wiedza nazywamy wiedzmami. No, kolportowanie takich madrosci moze troche czlowieka kosztowac, ale trudno, zdecydowalem sie zaryzykowac dla upublicznienia tak wielkich madrosci. Zakonczmy jednak czym innym. Moze tym , ze SA GRZYBY. Co wy na to ? Czy sa jakies propozycje ? Dorota Halasa - 18 Wrzesień 2013, 01:10 Niech Pan Bog prowadzi. Kto wie, kiedys moze nawet ekipa z Japonii dolaczy na sobotni dzien skupienia. Niewiasty rzeczywiscie niewiele wiedza. Madre sa kobiety, ale tych jest na swiecie bardzo malo. Podobnie jak mezczyzn. Roi sie natomiast od chloptasiow Dorota Halasa - 18 Wrzesień 2013, 01:42 Czy moznaby poprosic ks. Bronislawa, zeby spisal swoje przezycia zwiazane z wtargnieciem Sowietow do Polski? Abuna Zygmunt - 18 Wrzesień 2013, 10:15 Bardzo chetnie go o to zapytam, ale znajac siebie, dobrze by bylo gdybys mi to jeszcze przypomniala, przed przyszlym wtorkiem, bo prawdopodobnie w ten dzien znow zawitam do Jachowki. Dorota Halasa - 18 Wrzesień 2013, 11:02 Bog zaplac. Bardzo bym byla wdzieczna za wspomnienia O. Bronislawa. Alina - 19 Wrzesień 2013, 02:29 Pomyślałam sobie, że też chciałabym napisać trochę o Jachówce, ale czasu ciągle mało. Jest co prawda środek nocy, ale może teraz mi się to uda. Najpierw trochę jednak przypomnę, bo nie wiem kto ile o Jachówce zapamiętał. Jachówka to nazwa domu położonego wśród pól, we wsi Wierzchy niedaleko Koluszek, ok. 30 km od Łodzi. Stałych domowników nie ma w Jachówce zbyt wielu. Mieszkają tam obecnie : wspomniany już przez Ojca- ks. Bronisław, Kasia , Agata, 11- letni Kacper i od niedawna- 23-letni Michał. Kasia i Agata pracują w Koluszkach. Kasia uczy w szkole religii, a Agata pracuje w aptece na dwie zmiany. Kacper to bystry , sympatyczny chłopczyk po różnych przejściach, zapewne zbyt licznych jak na jego młody wiek. W tym domu znalazł ciepło i opiekę. Uwielbia Ojca Zygmunta i zawsze czeka na jego przyjazd, a potem nie zrażając się zimnem i deszczem odprowadza go do samochodu. Michał jest w tym domu od niedawna. On także znalazł tu przystań po różnych życiowych burzach i trzyletnim tułaniu się po świecie. Uczy się w trzeciej klasie liceum ogólnokształcącego w Koluszkach. Wszystkich nas ujął pogodą ducha i radością jaką daje mu możliwość chodzenia do szkoły. Uczy się też z zapałem j.francuskiego , w domu opiekuje się zwierzętami. Bardzo często w Jachówce można spotkać też mieszkającą na codzień w Koluszkach- Renatę, której obecność jest dużym wsparciem dla Kasi i Agaty w różnych codziennych, domowych sprawach. Do końca wakacji mieszkał w domu jego założyciel i pomysłodawca ks. Jarek. Teraz bywa w domu tylko w poniedziałki, bo decyzją ks. Biskupa został wikarym w dość odległej parafii. Dotychczas życie Jachówki koncentrowało się głównie wokół budowy i wakacyjnych rekolekcji. Obok powstają bowiem kaplica i niewielki dom rekolekcyjny. Całe wakacje i poprzedni rok dużo tu było robotników i przeróżnych fachowców. Po wyjeździe ks. Jarka dom trochę opustoszał i zarazem się wyciszył. Domownicy próbują jakoś się w tym wszystkim odnaleźć i zorganizować. Wspólnota którą tworzą jest właściwie na początku drogi. Dziewczyny choć każda z nich przeszła długą drogę życiowej i religijnej formacji oraz przeróżnych osobistych poszukiwań, starają się nadać jakieś konkretne ramy swemu wspólnotowemu życiu, choć wcale nie jest to proste. Wielkie nadzieją dla Jachówki są przyjazdy Ojca Zygmunta. Dzięki niemu od niedawna w domowej kaplicy mieszka znowu Pan Jezus, co nadaje temu domowi zupełnie inny charakter i jest dla wszystkich radością. Wizyta Ojca zwykle zaczyna się rozmową przy dużym kuchennym stole o różnych codziennych, domowych sprawach. W ostatni wtorek rozmowom towarzyszyły wspomnienia wojenne ks. Bronisława i śpiewy. Kulminacyjnym punktem odwiedzin Jachówki jest Msza św., na którą wszyscy bardzo czekają. W małej domowej kaplicy, przy łagodnym , niewielkim oświetleniu Kasia intonuje śpiew, ktoś inny czyta czytania. Wszyscy starają się uczestniczyć w rozważaniu Słowa Bożego i we wspólnej modlitwie. Komunia pod dwiema postaciami dopełnia całości. Jest oczekiwana i upragniona. Naprawdę trudno w tym miejscu nie poczuć się we wspólnocie, blisko Pana. Potem kolacja, trochę rozmów i żartów- no i znowu okazuje się, że czas płynie zbyt szybko. Dziewczyny żałują, chciały jeszcze Adorację, jeszcze trochę wspólnej modlitwy...może następnym razem, gdy Ojciec zostanie na noc, bo znowu zabrakło czasu. Żegnamy się, ostatnio w nocy i deszczu- licząc na spotkanie może już w przyszłym tygodniu. Z Jachówką każdy z nas wiąże jakieś swoje nadzieje, choć pewnie każdy troszkę inne. Wierzymy chyba wszyscy , że w tym miejscu dzieje się autentyczne dobro i chcielibyśmy, żeby było go jeszcze więcej. Trochę się martwimy- czy dziewczyny dadzą radę, czy budowanie wspólnoty nikogo nie przerośnie, co dalej z Kacprem i Michałem ... Jadąc we wtorek z Ewą i Ojcem samochodem do Koluszek rozmawialiśmy o tym jak właściwie moglibyśmy Jachówce i jej mieszkańcom pomóc. Po powrocie do domu dostałam sms-a od Kasi , napisała w nim, że jej pomaga bardzo- po prostu nasza obecność. Jakie są moje nadzieje zwiazane z Jachówką ? Chciałabym , aby było to miejsce gdzie mogę złapać oddech, gdzie mogę pobyć blisko Pana z tymi, którzy podzielają moją wiarę. Chciałabym , aby Jachówka była takim chrześcijańskim domem o którym już wiem, że sama nie potrafię go zbudować. Chciałabym móc przywozić tutaj moje dzieci i móc im pokazać, że mieszkają tutaj najzwyczajniejsi w świecie ludzie, dla których wiara jest jednak najgłębszym sensem istnienia. Ludzie, którzy umieją żyć w braterstwie, pełni są cierpliwości, wyrozumiałości i dobroci . Jachówka jest też jakimś moim powrotem do marzeń. Ten dom przypomina mi bowiem znane mi domy Małych Sióstr Jezusa, w których żyją małe wspólnoty otwarte na ludzi i świat. Kiedyś marzyłam o takiej wspólnocie, ale nigdy nie było mi dane do niej wstąpić. Ostatnio poczułam się w Jachówce tak jakby historia mojego życia zatoczyła jakieś koło. W sumie nikt z nas jeszcze nie wie -czym Jachówka będzie. Na razie modlimy się, rozmawiamy, mamy różne plany... Ja w każdym razie modlę się za to miejsce i tych ludzi i mam nadzieję.. barmal - 19 Wrzesień 2013, 07:35 Dzięki-bardzo pomagają takie opisy. wiesia - 19 Wrzesień 2013, 10:55 Alinko bardzo piękny i pełen ciepła jest Twój opis Jachówki. Dziękuję bardzo, że poświęciłaś swój nocny czas, czyli czas na sen i odpoczynek, dla nas aby się z nami podzielić Twoją Jachówką. Może kiedyś uda nam się tam spotkać. Mam nadzieję, że tak się stanie, choć z Lublina to dość daleko. Alina - 19 Wrzesień 2013, 11:36 Dzięki Wiesiu ! Chcielibyśmy, żeby Jachówka była trochę naszą wspólna Jachówką . Stąd ten opis, aby wszyscy wiedzieli- o czym mowa. Dorota Halasa - 19 Wrzesień 2013, 13:35 Bardzo piekny opis Jachowki. Bog zaplac Abuna Zygmunt - 19 Wrzesień 2013, 21:10 Ja tez jestem wdzieczny za ten opis. Zarwalas troche nocy ale zyskaja wszyscy ktorzy spotkaja sie z tematem : Jachowka. Zyskaja jeszcze bardziej, gdy zacheci ich ten opis do osobistych odwiedzin tego domu. Wierze, ze bedzie tez dzieki temu wiecej modlitewnej pamieci o tym domu. dbb - 20 Wrzesień 2013, 08:48 Rzeczywiscie zyskalismy na bardzo opisowym przedstawieniu Jachowki przez Aline. Wiadpmo juz dokladniej o co chodzi z ta i w tej Jachowce. Bliskie mi sa takie w codziennosci pragmatycznie uduchowione wspolnoty. Bedzie miala Jachowka gosci,dla ktorych wiara ma najglebszy sens istnienia,a w swoich kregach,domach, nie znajduja " towarzystwa". Szkoda tylko,ze to tak daleko.

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group