Abuna Zygmunt - 7 PaÄ˝dziernik 2013, 09:56 Temat postu: Jonasz to my Nie mozna postawy Jonasza okreslic mianem : ateistyczna, bo przeciez on nie neguje istnienia Boga, ale chce sobie zycie ulozyc bez Niego, chce sie od Niego odseparowac, byc jak najdalej od Jego slowa, jak ewangeliczny syn marnotrawny wyjezdzajac daleko od domu ojcowskiego aby moc zyc tak jak mu sie podoba, a nie tak jak wypada i jak jest godnie. Jonasz chce sie skryc w prywatnosci , na ksztalt snu w glebi statku, daleko od ludzi. Jest to jednak zludzenie. Czlowiek nie jest w stanie utworzyc sobie swiata na miare wlasnych zamiarow. Czlowiek chce czy nie chce nalezy do swiata szerszego od jego prywatnej kajuty i nalezy do spolecznosci innych anizeli jego prywatne grono znajomych ludzi. Czlowiek jest dzieckiem historii i ta sie o niego upomina, burzac jego sny, plany jego ucieczki w dalekie strony, w swiat wymarzony. Twardy realizm faktow puka do jego drzwi i dramat konczy sie wrzuceniem do morza i atakiem wielkiej ryby. Jest ona wyslana przez Boga, dlatego go nie pozera ale przetrzymuje w swoim wnetrzu trzy dni i trzy noce potrzebne do tego aby czlowiek sie nawrocil. Tak, jest to aluzja do PASCHY CHRYSTUSA. To Krzyz uczy czlowieka madrosci ujawniajac mu glupote ucieczki od Boga w ulude marzen o zyciu wedlug swoich fantazji. Podczas tej burzy i podczas nocy smiertelnej trwogi we wnetrznosciach morskiego potwora budzi sie w czlowieku prawdziwa modlitwa i czlowiek nabywa prawdziwej wiedzy o zyciu. Zwraca sie do Boga, Jego uwielbia i zmienia sie jego zyciowa perspektywa - teskni do zbawczej jednosci jako naturalnego rozwiazania jego wszystkich poszukiwan, wszystkich prob zwiazanych ze znalezieniem prawdziwej Milosci. W doswiadczeniu Jonasza mamy w sposob obrazowy przedstawiona historie zbawienia wszystkich ludzi. ZoRo - 7 PaÄ˝dziernik 2013, 10:25 Najpiekniej jak sama nie potrafie, skomentuję dzisiejsze SŁOWO wierszami znanego nam, drogiego, głębokiego, niestrudzonego Komentatora Z. z Abunowej ŁODZI... Dziękczynienie ]nagle zupełnie zrobiło się widno czysto uroczyście o Tobie myślę nie myślę dziękuję Dziękuję niebo bezradnie trzepoce się we mnie jak złowiona na wędkę ryba która chce koniecznie powrócić do wody ale w moim trzepocie kryje się coś więcej wdzięczność za to że palec Boży uczynił mnie rybą I że stworzył dla wody którą jest miłość czyli obiecane od zarania dziejów szczęście wieczne Wiersze X.Zygmunta Kwiatkowskiego Alina - 7 PaÄ˝dziernik 2013, 10:35 Świetny tekst o Jonaszu. Wielkie dzięki ! |
