ZoRo - 16 Lipiec 2014, 16:14 Temat postu: Czytania - CZWARTEK - 17 LIPCA 2014 Czwartek, 17 LIPCA 2014 (Iz 26,7-9.12.16-19) Ścieżka sprawiedliwego jest prosta, Ty równasz prawą drogę sprawiedliwego. Także na ścieżce Twoich sądów, o Panie, my również oczekujemy Ciebie; imię Twoje i pamięć o Tobie to upragnienie duszy. Dusza moja pożąda Ciebie w nocy, duch mój - poszukuje Cię w mym wnętrzu; bo gdy Twe sądy jawią się na ziemi, mieszkańcy świata uczą się sprawiedliwości. Panie, użyczysz nam pokoju, bo i wszystkie nasze dzieła Tyś nam zdziałał! Panie, w ucisku szukaliśmy Ciebie, słaliśmy modły półgłosem, kiedyś Ty chłostał. Jak brzemienna, bliska chwili rodzenia wije się, krzyczy w bólach porodu, takimi myśmy się stali przed Tobą, o Panie! Poczęliśmy, wiliśmy się z bólu, jakbyśmy mieli rodzić; ducha zbawczego nie wydaliśmy ziemi i nie przybyło mieszkańców na świecie. Ożyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości spoczywający w prochu, bo rosa Twoja jest rosą światłości, a ziemia wyda cienie zmarłych. (Ps 102,13-15-21) REFREN: Bóg z wyżyn nieba spogląda na ziemię Ty zaś, o Panie, trwasz na wieki, a imię Twoje przez wszystkie pokolenia. Powstań i okaż litość Syjonowi, bo nastała pora, byś się nad nami zmiłował. Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie, żalem ich przejmują jego gruzy. Poganie będą się bali imienia Pana, a Twej chwały wszyscy królowie ziemi. Bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swym majestacie, przyczyni się ku modlitwie opuszczonych i nie odrzuci ich modłów. Należy to pisać dla przyszłych pokoleń, lud, który się narodzi, niech wychwala Pana. Bo spojrzał Pan z wysokości swego przybytku, popatrzył z nieba na ziemię, aby usłyszeć jęki uwięzionych, aby uwolnić skazanych na śmierć. (Mt 11,28) Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. (Mt 11,28-30) W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. ........................... www.mateusz.pl/czytania ZoRo - 16 Lipiec 2014, 17:36 Temat postu: W upalny dzień... Okropnie mi dokuczył upał! Wklejajac Czytania na jutro, zatrzymalam sie na Ewangelii...a w niej delikatnie, slodko przemówił Jezus...Juz nie czuję ciezaru upału...Czuje sie wyrózniona przynaleznoscia do Chrystusa...Mam nadzieje spotkac GO kiedys twarza w twarz...Jest na co czekac! Przyjdz, Panie Jezu! Przyjmij ode mnie, w dowod wdziecznosci, pare wierszy O.Zygmunta. Co jeszcze moglabym Ci ofiarować? Czym sprawiłabym Ci przyjemnosc, mółj Boże?... W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. (Mt 11,28-30) Jestem chrząszczem cały drżę ze wzruszenia bo nie ma dla mnie ważniejszej sprawy... może jednak przedstawić się wpierw trzeba... jestem chrząszczem bosym wprawdzie ale posiadam własne źdźbło trawy na którym urządzam koncerty nocne czekając cierpliwie aż zostanę obdarowany maleńkim chociaż jak kropelka rosy kęsem szczęścia wydobytym z olbrzymiego jaja pomyślności jakie udało się znieść wielkiej kokosze ziemi dlatego właśnie drżę ze wzruszenia biją dzwony dzisiejszy koncert nocny to pasterka Szczypta humoru w ciszy medytacyjnego zamyślenia do bardzo wielkiej tajemnicy słów o bardzo zwykłych znaczeniach Bóg dorzuca zawsze szczyptę humoru bez którego nikt nie jest w stanie pojąć Bożego dzieła stworzenia i nikt się nie zbawi Krucha jak modlitwa miłość na pożegnanie tak naprawdę na koniec nie każde słowo jakie podpowie językowi kurtuazyjna znajomość słów na pożegnanie cisza bezradnie kluczących spojrzeń po kurczącym się gwałtownie nieboskłonie życia na koniec szeroki gościniec zapytań strome schody aż pod progi anielskich powitań Boża prawica ziszczeń kwiatów niewiędnąca muzyka taki byłeś w nią zasłuchany gdyś po raz ostatni zasypiał na pożegnanie krucha jak modlitwa miłość W jasny dzień paruzji przyjmiesz Panie jestem tego pewny jej długie włosy jej długie nogi jej długie rzęsy jej długi chaotyczny sen który nazywał się życiem jej krótkie żniwa jałowe kłosy jej pustych snopów jej nieuduchowiony śpiew przyjmiesz Panie burzliwy splot jej nieszczęść jej radość i jej gniew Panie Ty wszystko o niej wiesz jak o Magdalenie Ty ją przyjmiesz napełnisz jej pusty dzban w upalny dzień spotkania z Tobą oko w oko choćby nawet śmierć która rozbiła nad nią swój czarny namiot była przeciwna Ty ją wyprowadzisz z niego w jasny dzień paruzji Wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego Abuna Zygmunt - 16 Lipiec 2014, 21:20 Na nic wysilki ludzi, bo pozostana one zawsze tylko ludzkimi. Czlowiek nie moze zbawic swiata ani nawet siebie samego, bo nie jest Bogiem. „Rosą swiatlosci” tylko Bog dysponuje i „ziemia wyda cienie zmarlych” tylko gdy On jej to kaze zrobic. Abuna Zygmunt - 16 Lipiec 2014, 23:11 Uzupelnilbym troche zakonczenie. Dodalbym : dlatego właśnie drżę ze wzruszenia biją dzwony dzisiejszy koncert nocny to pasterka Jezus zostal znow urodzony dbs - 17 Lipiec 2014, 10:11 "Ty zaś, o Panie, trwasz na wieki, a imię Twoje przez wszystkie pokolenia. " (z Ps 102) Niezachwianie. |
