ZoRo - 29 Lipiec 2013, 12:08 Temat postu: ...świeżym zapachem pól powiało... Upał okrutny! A los padł dziś na te dwa piękne wiersze Abuny...Powiało mi od nich miłym chłodem...Nie ma przypadków...Prowadź dalej tę naszą DOMową Wspólnotę, Duchu Święty Boże... Chrystus miał rozpiętą koszulę włosy spadały Mu na ramiona szedł szybkim krokiem płynął po przestworzach gonił cienie gasnące po ciemnych zaułkach istnienia zapalał je na nowo każdy ożywiając własnoustnie stwórczym wypowiedzeniem jego nowego imienia nie śpieszył się zbytnio jest przecież Wiecznym Synem Boga ale Jego serce biło takim niepokojem jak każdego człowieka który kocha szedł i paschalną pieśń śpiewał Ciągle nie ma świeżym zapachem pól powiało na mojej planecie świeżym sadów oddechem sznury gwiazd wiszące na niebie drżą tym samym bólem puszczone w obieg istnienia tym samym oddechem które jest i którego ciągle nie ma (??????? który czy które?) we mnie i na świecie wiersze O.Zygmunta Kwiatkowskiego Abuna Zygmunt - 30 Lipiec 2013, 06:26 Dzisiaj Zosiu ten drugi wiersz napisalbym w nastepujacy sposob : Tym samym pragnieniem świeżym pól zapachem powiało na mojej planecie świeżym sadów oddechem sznury gwiazd wiszące na niebie puszczone w obieg istnienia Bozym Oddechem drżą tym samym pragnieniem swietosci co we mnie i co w swiecie |
