nasz DOM

[ZoRo]

Przez kilka dni bylam przeziebiona i skutkiem tego wylaczyl mi sie zmysl smaku...Dzis, pijac herbate, poczulam jej waniliowy aromat...Alez subtelny jestes w swoich pomyslach, dzielach, Boze! Dziekowalam za katar, bo dzieki niemu zauwazylam waniliowa delikatnosc Stwórcy...Nic sie nie dzieje bez Woli Bo¿ej...Chcialam ulozyc z tego wydarzenia piekna modlitwe...Zderzyla sie wlasnie ta moja chêc z wierszem Abuny...Niech on mówi...

Wniebowziêcie modlitwy

wali siê na mnie szczê¶cie jak lawina
jasnymi strugami uniesieñ
jakbym ju¿ materialnego cia³a nie mia³
a tylko z trudem oddychaj±c± duszê
mijamy razem
ja i trzymaj±ca mnie za rêkê rado¶æ
jakie¶ wody ¶piewne
pe³ne têczowego migotania ryb
szybujemy jak ptaki w przestworzach
I taka jest w nas wyra¼na
muzyka Bo¿a
¿e anio³owie poprzerywali
swoje codzienne zajêcia
aby ze czci± fetowaæ
I bardzo serdecznie
wniebowziêcie modlitwy
która wst±pi³a we mnie

[Dorota Halasa]

Szybujmy wraz z Abuna jak ptaki w przestworzach

[Alicja]

...anio³owie fetuj± wniebowziêcie modlitwy ...
A moje modlitwy le¿±..., na drodze pomiêdzy Jerozolim± a Jeryhem...

[Abuna Zygmunt]

Rozumiem, ze sa "zimne" a wiec dobrze (dzisiejsze I czytanie z Apokalipsy) . Zapowiada sie szybowanie ! Tylko zeby jakies drzewo sykomory bylo w poblizu ( aluzja do Zacheusza z dzisiejszej Ewangelii).
Maryja ci pomoze.

[Krysia]

A Jezus powiedzia³ : " zbawienie sta³o siê udzia³em tego domu ...'! Jakiego ? Mo¿e NASZEGO- WSCHODNIEGO ?

[Alicja]

Dowlok³y siê one do Jeryha, raczej trudno mówiæ o szybowaniu, sykomora jest, t³oczno na niej niemi³osiernie, Zacheusz dominuj±cy, i to w³asnie z nim skrzy¿owa³ swoje spojrzenie Chrystus. Stoj±c pod tym drzewem cicho proszê: Jezusie, Synu Dawida, zlituj siê...

[Alicja]

...Dzis, pijac herbate, poczulam jej waniliowy aromat...Alez subtelny jestes w swoich pomyslach, dzielach, Boze! Dziekowalam za katar, bo dzieki niemu zauwazylam waniliowa delikatnosc Stwórcy...
To jest ZoRo ze wstêpu do wiersza Ojca. Przepiêkna modlitwa, poezja.

Jesienna herbata dla ZoRo.
Potrzebny jest du¿y kubek (dolewka nigdy nie jest równie smaczna), do którego wrzucamy saszetkê herbaty malinowej lub jaka¶ inna owocowa. Dodajemy dwa go¼dziki, malutki kawa³ek kory cynamonu (z mielonym cynamonem nie eksperymentowa³am) i plasterek ¶wie¿ego imbiru. Zaparzamy i na koniec dodajemy gruby plaster dojrza³ej, soczystej pomarañczy. Mo¿na dodaæ ³y¿eczkê miodu.
Polecam. Jest piêkna, aromatyczna i bardzo zdrowa.

[ania]

Napisa³am kiedy¶ taki malutki "Wierszyk do herbaty", gdzie mu siê tam równaæ,
dlatego poprzestanê tylko na samym tytule...
z pozdrowieniami

[barmal]

Aniu bardzo mi siê podoba³y wszystkie Twoje wierszyki-je¶li masz jeszcze jakie¶....bardzo proszê.

[Alicja]

Pamiêtam o raju, który jest bli¿szy z ka¿dym majem.

[JurekS]

I z wrze¶niem :)

[Abuna Zygmunt]

Alu kochana a jak ta twoja zupa sie nazywa ?
Smacznego ! Za zupami z kubka nie przepadam.
Chyba cie nie urazilem ?
A Ania niech sie nie certuje tylko to "cos" do herbaty stawia! Przepraszam , do zupy! Trzeba byc konsekwentny.

[Alicja]

Wspaniale ¿e Ojciec siê pojawi³ w Domu. Ja wiem ¿e na Bliskim Wschodzie nic nie dorzuca siê do wody w kubku. Czysta woda smakuje tam najlepiej. Ale my tutaj na pó³nocy dorzucamy sobie co nieco.

[ania]

Kochana Barmal, wierszy mam ca³± masê, le¿± gdzie¶ w czelu¶ciach komputerach maj±c nadziejê, ¿e nie zrobi im psikusa i nie zamknie oczu na wieki, zanim one siê stamt±d nie wyprowadz± do jakiej¶ szuflady.
Ostatnimi laty i ja machnê³am na nie rêk±, ale mi si± przypomnia³ w powy¿szej herbacianej okoliczno¶ci w³a¶nie ten szaraczek.

Wiersz do herbaty


W mistycznych zakamarkach
Nie umiem siê zagubiæ,
Bo ¿ycie w ¶wietle dziennym
Przywyk³am bardzo lubiæ.

Chocia¿ w ¶wi±tynnym mroku
Tak czêsto przecie¿ bywam,
Gdy marzn±c ca³e ¿ycie
Wci±¿ na organach grywam,

To jednak tam zamieszkaæ
Chybabym nie umia³a,
Pomimo lat up³ywu
Ci±gnie mnie wci±¿ do cia³a.

W mistycznych medytacjach
Szczê¶cie znalaz³o wielu,
Wznosili siê nad ziemiê,
Frunêli wprost do celu,

Lecz moja skromna wiara
Nie pozwala mi na to,
Wiêc wierszyk tylko piszê,
Popijê go herbat±...

[Dorota Halasa]

Pije wlasnie herbatke czytajac Twoj wierszyk Aniu, chociaz Ty spisz jeszcze wsrod szwajcarskich gor. Ukraszaj znowu Dom swoimi wierszami, prosze.

[Abuna Zygmunt]

Picie herbaty, marzniecie na chorze tez moze byc mistyczne! Nawet przyjazny usmiech do ciala.

[dbs]

Idê przygotowaæ sobie herbatê. Czarn± i gor±c±
:).
Wszystkiego dobrego po drodze z Panem Bogiem!

[barmal]

Aniu-ju¿ nas jest wiecej proszacych!

[Alicja]

Aniu, taki wspania³y prezent dla nas a przecie¿ dzisiaj jest Twoje ¶wiêto, wiêc my tutaj powinni¶my do Ciebie z prezentami biec. ¦wiêta Cecylia niech Ciê prowadzi. Niech podpowiada i ¶piewy i wiersze.
Kiedy¶, w czasach studenckich, przy d¼wiêku gitar, ¶piewali¶my tak± cudn± piosenkê o blaszanym, herbacianym parowcu - czajniku, pachn±cym Indiami, chiñskimi latawcami...

[Abuna Zygmunt]

Tu znow trzeba Romka zeby wysledzic gdzies te piosenke. Licze , ze Ala i Ania beda mialy radosc z tego znaleziska a i sw. Cecylia zostanie tez w ten sposob uhonorwana.