WysĹ‚any: 7 GrudzieĹ„ 2013, 07:42 ...najbardziej oczarowany jestem człowiekiem, bo go miłujesz
Przekazuje dzis dla naszego DOMu kilka kłosów, a moze nawet snopkow zboza, od naszego kochajacego i kochanego Żniwiarza - Abuny Zygmunta...
Powołanie
doszedłem do Ľródła
chcę ugasić pragnienie
przed oczami mam
jakie¶ czarne korzenie drzewa
powyginane na różne strony
jakie¶ wilgotne bluszcze
pn±ce się do nieba
słoneczne promienie
zmieszane ze szmerem strumyka
wtem
nagle
ol¶nienie
i wiem że życiem
będzie trzeba zapłacić
za jego spełnienie
Łamanie chleba
to jest tajemnica
podzielić się ni± z tob± chciałem
chleb mojego życia
który z tob± łamię
najprawdziwszej miło¶ci
do¶wiadczyłem wtedy
gdy cierpiałem
najczy¶ciej za¶ kochałem
gdy cierpi±c
wybaczałem
Oczarowany jestem
oczarowany jestem Tob±
każd± form± Twojego istnienia
oczarowany jestem wszystkim
chmurami i nie skażonym błękitem nieba
rybami w wodzie i ptakami na drzewach
milczeniem stawu i szumem sitowia
niebem i ziemi±
codziennym chlebem
ale najbardziej
oczarowany jestem człowiekiem
bo go miłujesz
i na niego czekasz
Wysłany: 7 Grudzień 2013, 09:36 cukiernia a moze - cukrzyca....
Drodzy odbiorcy poezji O.Zygmunta! Okazuje sie, ze znow, samowolnie, za duzo slodyczy dzis Wam zaserwowalam a przez to DOM stal sie moze nie dla Wszystkich goscinny. Wybaczcie...Przyrzekam poprawe...To wszystko przez ten nadmiar cukru (jestem insulinozalezna; mam trudnosci z regulowaniem poziomu cukru we krwi, i nie tylko...)...
Nie moĹĽesz pisać nowych tematĂłw Nie moĹĽesz odpowiadać w tematach Nie moĹĽesz zmieniać swoich postĂłw Nie moĹĽesz usuwać swoich postĂłw Nie moĹĽesz gĹ‚osować w ankietach Nie możesz zał±czać plików na tym forum Nie możesz ¶ci±gać zał±czników na tym forum