(Dz 11,19-26)
Ci, których rozproszy³o prze¶ladowanie, jakie wybuch³o z powodu Szczepana, dotarli a¿ do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, g³osz±c s³owo samym tylko ¯ydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali te¿ do Greków i opowiadali Dobr± Nowinê o Panu Jezusie. A rêka Pañska by³a z nimi, bo wielka liczba uwierzy³a i nawróci³a siê do Pana. Wie¶æ o tym dosz³a do uszu Ko¶cio³a w Jerozolimie. Wys³ano do Antiochii Barnabê. Gdy on przyby³ i zobaczy³ dzia³anie ³aski Bo¿ej, ucieszy³ siê i zachêca³ wszystkich, aby ca³ym sercem wytrwali przy Panu; by³ bowiem cz³owiekiem dobrym i pe³nym Ducha ¦wiêtego i wiary. Pozyskano wtedy wielk± liczbê [wiernzch] dla Pana. Uda³ siê te¿ do Tarsu, aby odszukaæ Szaw³a. A kiedy [go] znalaz³, przyprowadzi³ do Antiochii i przez ca³y rok pracowali razem w Ko¶ciele, nauczaj±c wielk± rzeszê ludzi. W Antiochii te¿ po raz pierwszy nazwano uczniów chrze¶cijanami.
(Ps 87,1-7)
REFREN: Wszystkie narody, wys³awiajcie Pana
Na ¶wiêtych górach Jego miasto:
umi³owa³ Pan bramy Syjonu
bardziej ni¿ wszystkie namioty Jakuba.
Wspania³e rzeczy g³osz± o tobie,
miasto Bo¿e.
Wymieniê Egipt Babilon w¶ród tych, co mnie znaj±,
oto Filistea, Tyr, i Etiopia:
nawet taki kraj tam siê narodzi³.
O Syjonie powiedz±: „Ka¿dy cz³owiek urodzi³ siê na nim,
a Najwy¿szy sam go umacnia”.
Pan zapisuje w ksiêdze ludów:
„Oni siê tam narodzili”.
I tañcz±c ¶piewaæ bêd±;
„Wszystkie moje ¼ród³a s± w tobie”.
(J 10,27)
Moje owce s³uchaj± mego g³osu, a Ja znam je. Id± one za Mn±
(J 10,22-30)
Obchodzono wtedy w Jerozolimie uroczysto¶æ Po¶wiêcenia ¶wi±tyni. By³o to w zimie. Jezus przechadza³ siê w ¶wi±tyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go ¯ydzi i mówili do Niego: Dok±d bêdziesz nas trzyma³ w niepewno¶ci? Je¶li Ty jeste¶ Mesjaszem, powiedz nam otwarcie. Rzek³ do nich Jezus: Powiedzia³em wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonujê w imiê mojego Ojca, ¶wiadcz± o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jeste¶cie z moich owiec. Moje owce s³uchaj± mego g³osu, a Ja znam je. Id± one za Mn± i Ja dajê im ¿ycie wieczne. Nie zgin± one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej rêki. Ojciec mój, który Mi je da³, jest wiêkszy od wszystkich. I nikt nie mo¿e ich wyrwaæ z rêki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jeste¶my.
.......................
www.mateusz.pl/czytania
Istnieje wystarczajaca ilo¶æ znakow aby uwierzyc w Chrystusa i wszystkie sa znakami mi³o¶ci Bozej. Kto jest gluchy na milosc, nie przemawiaja do niego te znaki. Milosc jest maca i m±dro¶ci± Boza, dlatego kto jest z Chrystusem, tego „nikt nie wyrwie z Jego reki”
Jak wazne sa przypadki! W zyciu jest tyle przypadkow. Sa one wazna jego skladowa . Tak nazywamy wydarzenia których nie planowali¶my ani ich nie przewidywali¶my. JEST KTOS KTO JE ZNA I KOGO ONE NIE ZASKAKUJA, KTO NAD NIMI PANUJE – BOG.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz gÅ‚osować w ankietach Nie mo¿esz za³±czaæ plików na tym forum Nie mo¿esz ¶ci±gaæ za³±czników na tym forum