(Tb 2,10-23)
Zdarzyło się, że pewnego dnia Tobiasz będąc znużony grzebaniem zmarłych, powróciwszy do swego domu, położył się przy ścianie i zasnął. Podczas gdy spał, spadł z gniazda jaskółczego ciepły gnój na jego oczy, i zaniewidział. Pan dopuścił, aby mu się przytrafiło to doświadczenie, aby potomnym był dany przykład jego cierpliwości jak Joba świętego. Ponieważ od dzieciństwa bał się Boga i zachowywał Jego przykazania, nie szemrał przeciw Bogu, że go dotknęło nieszczęście ślepoty, lecz pozostał nieporuszony w bojaźni Bożej, składając Bogu dzięki przez wszystkie dni swego życia. Jak bowiem przełożeni rodów urągali błogosławionemu Jobowi, tak krewni i przyjaciele naśmiewali się z życia Tobiasza, mówiąc: „Co się stało z twoją nadzieją, dla której dawałeś jałmużny i sprawiałeś pogrzeb zmarłym?” Tobiasz zaś karcił ich, mówiąc: „Nie mówcie tak: jesteśmy bowiem dziećmi świętych i oczekujemy tego życia, które Bóg da tym, co nigdy w stosunku do Niego nie zmienią swej wiary”. Anna zaś, jego żona, chodziła codziennie na pracę tkacką i z pracy rąk swoich, co mogła zarobić, przynosiła na pożywienie. I przytrafiło się, że otrzymawszy koźlę, przyniosła do domu. Mąż jej, słysząc beczenie koźlęcia, rzekł: „Baczcie, czy czasem owo koźlę nie zostało skradzione, a oddajcie je jego panu; nie godzi się nam bowiem spożywać czegoś z kradzieży ani nawet dotykać”. Na to żona jego z gniewem odpowiedziała: „Jest oczywiste, że twoja nadzieja stała się próżną; oto co ci przyniosły twoje jałmużny!” Urągała mu tymi i podobnymi słowami.
(Ps 112,1-2.7-8.9)
REFREN: Zaufał Panu człowiek sprawiedliwy
lub Alleluja.
Błogosławiony człowiek, który boi się Pana,
i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach.
Potomstwo jego będzie potężne na ziemi,
dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.
Nie przelęknie się złej nowiny,
jego mocne serce zaufało Panu.
Jego wierne serce lękać się nie będzie
i spojrzy z wysoka na swych przeciwników.
Rozdaje i obdarza ubogich,
jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze,
wywyższona z chwałą
będzie jego potęga.
(Ef 1, 17-18)
Niech Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa przeniknie nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.
(Mk 12, 13-17)
Uczeni w Piśmie i starsi posłali do Jezusa kilku faryzeuszów i zwolenników Heroda, którzy mieli pochwycić Go w mowie. Ci przyszli i rzekli do Niego: „Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i na nikim Ci nie zależy. Bo nie oglądasz się na osobę ludzką, lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?”. Lecz On poznał ich obłudę i rzekł do nich: „Czemu Mnie wystawiacie na próbę? Przynieście Mi denara; chcę zobaczyć”. Przynieśli, a On ich zapytał: „Czyj jest ten obraz i napis?”. Odpowiedzieli Mu: „Cezara”. Wówczas Jezus rzekł do nich: „Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. I byli pełni podziwu dla Niego.
....................................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień
...lecz drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Mamy płacić czy nie płacić?”. Lecz On poznał ich obłudę i rzekł do nich: „Czemu Mnie wystawiacie na próbę? Przynieście Mi denara; chcę zobaczyć”. Przynieśli, a On ich zapytał: „Czyj jest ten obraz i napis?”. Odpowiedzieli Mu: „Cezara”. Wówczas Jezus rzekł do nich: „Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. I byli pełni podziwu dla Niego.
Az mnie zemdlilo, gdy poczulam stęchlizne obludy uczonych w Pismie i faryzeuszów!
Jezus wspaniale rozegral te kolejną, podstepną, niebezpieczną dla Niego "partie szachów" - problem placenia podatku Cezarowi. Jakze cudowna Jego reakcja! - że az ci obludnicy, nienawidzący Jezusa, wystawiający Go tu na próbę, byli pełni podziwu dla Niego...
Szczerość czlowieka jest ożywcza, miła jak rosa poranna...Na szczerosci mozna budowac...Bóg nigdy nie jest fałszywy! Wiec skąd u ludzi, czesto tyle obludy? Czy tylko dlatego, ze ciągle jeszcze dziala wśród nas ojciec klamstwa, nienawisci?...Z Jezusem mozna go unieszkodliwiac...Tajemnice, tajemnice...Prowadź nas ku Prawdzie, proszę, Duchu Święty, Boże!
Uraganie czlowiekowi jest czesto glosnym wypowiedzeniem frustracji ktora sie ma w stosunku do Boga. Uraganie jest reakcja czlowieka slabego, ktory znalazl okazje aby odreagowac i cale swoje sfrustrowanie wyladowac na niewinnej ofiarze. Uraganie to deptanie dobra ktore sie widzi, ale ktoremu sie przeczy brakiem nadziei albo przywiazaniem do slabosci ktorej nie jest sie w stanie w sobie pokonać. Uraganie to znak niewiary, ktora uwaza nadzieję za naiwny przesad. Urąganie, to strach przed dobrem, ktore daje znak, ze nadchodzi, a czlowiek sie go panicznie boi.
Rozmowcy Jezusa obludni byli w stosunku do Niego, bo udawali uczniow, szukajacych pomocy mistrza, a w rzeczywistosci byli prowokatorami, chcacymi „pochwycic Go w mowie”, to znaczy tak poprowadzic z Nim rozmowe, aby Go moc potem zadenuncjowac i weliminowac z zycia spolecznego. Obludni byli w stosunku do cezara, bo poslugiwali sie pieniedzmi z jego wizerunkiem, ale przede wszystkim obludni byli w stosunku do Boga, bo podstep i falsz stosowali w Jego sluzbie.
Niech nas sciezkami Zbawienia prowadzi Bog Wszechmogacy, Ojciec i Syn i Duch Swiety.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
