Na początku XIV wieku niezwykłą podróż ewangelizacyjną odbył bł. Odoryk z Pordenone, franciszkanin, misjonarz i autor relacji z podróży na Daleki Wschód. „Ja, brat Odoryk z Friuli, zapragnąłem udać się do ziemi niewiernych, by dusze zbłąkane przygarnąć. Widziałem i słyszałem wiele. O cudach tych mogę wam prawdę powiedzieć” (Itinerarium, Liber de mirabilibus mundi).
Pod koniec XX wieku świat został nazwany globalną wioską. Jednak już w średniowieczu zakonnicy, a szczególnie franciszkanie, poruszali się po całym świecie z godną podziwu - nawet dzisiaj - łatwością i swobodą.
14 stycznia, w dzienną rocznicę jego śmierci, franciszkanie wspominają Odoryka z Pordenone, tego niecodziennego zakonnika i misjonarza, który jest dobrym przykładem ducha misyjnego i ewangelizacyjnego franciszkanów tamtego czasu.
Odoryk urodził się w roku 1265 w Villanova koło Pordenone, we Włoszech. Mając 15 lat wstąpił do zakonu św. Franciszka z Asyżu (1182-1226). Był wymagający wobec siebie, prowadził ascetyczny tryb życia, chodził boso, w połatanym habicie, nosił włosiennicę. Po przyjęciu święceń kapłańskich rozpoczął przygotowania do pracy misyjnej w Chinach.
Pierwsi franciszkanie udali się do Chin w połowie XIII wieku. Stolica Apostolska, zaniepokojona najazdem Mongołów na Ruś (1237) i Polskę (1241), wysłała franciszkanów jako legatów do chana mongolskiego. W roku 1245 na polecenie papieża Innocentego IV, franciszkanin Jan di Piano Carpini dotarł do siedziby Wielkiego Chana z misją ewangelizacyjną i dyplomatyczną. W wyprawie towarzyszył mu Benedykt Polak, franciszkanin z Wrocławia. Dopiero kilkadziesiąt lat później z dwiema wyprawami do Kraju Środka udał się słynny podróżnik Marco Polo (1260 i 1271).
Papież Mikołaj IV w roku 1294 z misją apostolską do chana Timura wysłał franciszkanina Jana z Montecorvino. Widząc rozwój misji, papież Bonifacy VIII mianował Jana arcybiskupem Pekinu oraz wyświęcił siedmiu franciszkanów na biskupów, mając nadzieję, że dotrą oni do Chin. Do celu dotarło czterech, którzy wraz z Janem zaczęli od podstaw dzieło tworzenia Kościoła.
W 1307 roku powstała metropolia w Pekinie. Jan został pierwszym w historii arcybiskupem Pekinu (wówczas Chanbałyku) i organizatorem prowincji kościelnej. Zbudował trzy kościoły oraz przełożył na język mongolski Nowy Testament, Psalmy i księgi liturgiczne.
Odoryk z Pordenone podążył do Chin śladem swoich franciszkańskich poprzedników. Wyruszył z Włoch około 1318 roku. Przedostał się do Azji Mniejszej, następnie poprzez Indie, Cejlon, Sumatrę, Jawę oraz Półwysep Indochiński dotarł do Chin. Przemierzył prawie cały Kraj Środka, docierając do Pekinu, gdzie trzy lata pracował razem z abp. Janem z Montecorvino. Kiedy w roku 1328 zmarł Jan z Montecorvino, arcybiskupem Pekinu wybrano Odoryka.
Po pewnym czasie Odoryk udał się do Tybetu, był pierwszym Europejczykiem, który dotarł do Lhasa w Tybecie, gdzie mieściła się siedziba Dalajlamy. Zawędrował także do Turkiestanu, tam spotkał się z Wielkim Chanem, który zezwolił franciszkanom na zamieszkanie w swoim królestwie. Odoryk postanowił wówczas, że wróci do Europy, papieżowi zda sprawozdanie z pracy ewangelizacyjnej w Azji oraz przedstawi ogromne możliwości dalszej pracy misyjnej.
W roku 1330, po ponad dwóch latach wędrówki oraz pokonaniu prawie 50 tys. kilometrów, Odoryk powrócił do Europy. Chciał natychmiast udać się do papieża do Awinionu, jednak poważnie zachorował. Nie mogąc odbyć podróży do Francji, spisał sprawozdanie z pracy ewangelizacyjnej oraz doświadczenia z podróży. Sprawozdanie to przedstawiono papieżowi.
Odoryk nie wyzdrowiał. Wycieńczony trudami życia i podróży, zmarł 14 stycznia 1331 roku, we włoskim Udine. Dopiero po jego śmieci, z zapisków, które pozostawił, dowiedziano się, jak wiele poniósł trudów i jak bardzo niebezpieczna była praca misyjna. Nazwano go zaszczytnym tytułem "Apostoła Chin". Wkrótce po śmierci Odoryka do Chin przybyło kilkudziesięciu misjonarzy franciszkańskich. Papież Benedykt XIV w roku 1755 beatyfikował Odoryka. W liturgii Kościół wspomina go 14 stycznia.
Opowieść Odoryka z podróży spisał w Padwie Wilhelm z Solagna. Relacja ta znana jest pod tytułem Itinerarium albo Liber de mirabilibus mundi lub Descriptio terrarum. Jest ona jednym z najcenniejszych źródeł do poznania pojęć geograficznych, etnografii, obyczajów, wierzeń religijnych, stosunków handlowych i innych zjawisk na XIV-wiecznym Dalekim Wschodzie. Zawiera wiele fantastycznych, niewiarygodnych opisów.
Praca misyjna franciszkanów w Chinach trwała około stu lat, jednak z powodu braku rodzimego duchowieństwa oraz nieznajomości języka i kultury, dynamizm misyjny uległ osłabieniu. Kościół został zniszczony w czasie prześladowań za czasów dynastii Ming, a metropolia w Pekinie przestała istnieć w roku 1410. Odrodzenie misji nastąpiło dopiero po kilkuset latach.
Działalność zarówno Odoryka z Pordenone, jego poprzedników, jak i kontynuatorów została szeroko opisana w jednej z ostatnich publikacji Instytutu Studiów Franciszkańskich. Książka z serii Terytoria zatytułowana „Między papieżem a wielkim chanem. O franciszkanach w Azji środkowo-wschodniej” pod redakcją o. Andrzeja Zająca OFMConv, jest interdyscyplinarną monografią, której centralnym elementem jest spektakularna franciszkańska ekspedycja wysłana przez papieża Innocentego IV do władcy Imperium Mongolskiego w latach czterdziestych XIII wieku. Zawiera także artykuły dotyczące religii przedchrześcijańskich na tamtych terenach oraz historii misji na Dalekim i Środkowym Wschodzie od średniowiecza po współczesność. Więcej na temat publikacji można znaleźć na portalu Instytutu Studiów Franciszkańskich
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
