nasz DOM

[Rozaniec]

Czwartek, 05 listopada 2020
Czwartek XXXI tygodnia zwykłego

(Flp 3,3-8a)
Bracia: My jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym, my, którzy oddajemy cześć w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele. Chociaż ja także i w ciele mogę pokładać ufność. Jeśli ktoś inny mniema, że może ufność złożyć w ciele, to ja tym bardziej: obrzezany w ósmym dniu, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, w stosunku do Prawa faryzeusz, co do gorliwości prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości legalnej stałem się bez zarzutu. Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego.

(Ps 105,2-3.4-5.6-7)
REFREN: Niech się weselą szukający Pana

Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.

Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy. On,
Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.

Aklamacja (Mt 11,28)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię.

(Łk 15,1-10)
Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła". Powiadani wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo jeśli jakaś kobieta mając dziesięć drachm zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam". Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”.
....................................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień

[ElzbietaS]

Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać.
Faryzeusze i uczeni w piśmie tak byli pewni swojej wiedzy, ze mogli ewentualnie nauczać Jezusa.
Do dzisiaj nic się nie zmieniło, świat nie zmądrzał.

[Abuna Zygmunt]

„Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego” (Flp 3,8).
Istotą prawdziwej wiary jest miłość, a tej nie można posiąść aby móc się nią rzeczywiście cieszyć, bo miłość nie jest posiadaniem, ale ufnym dawaniem samego siebie, z wdzięcznością, że jest się przyjętym. Dzięki tej swojej wewnętrznej naturze, jest ona nieustannym poznawaniem tego kogo się kocha i odkrywaniem w tej relacji coraz pełniej Boga - przyczynę i nigdy nie mające końca spełnianie się wszystkich ludzkich oczekiwań życiowych, czyli prawdziwe Szczęście.

Jezus „przyjmował grzesznikow i jadał z nimi”, ponieważ ”zblizali się do Niego, aby Go słuchać”. Zatem to oni Go szukali i przychodzili do Niego w szlachetnym celu słuchania. Falszywy jest zatem obraz Jezusa, który się za nimi ugania, jak to nieraz bywa z nadgorliwymi apostołami, którzy wpychaja się tam gdzie ich nie chcą i budzą przez to do siebie, ale i do Jezusa odrazę. (Łk 15,1-10)


Niech nas błogosławi Bóg Wszechmogący, Ojciec i Syn i Duch Święty