Wychwalajmy mężów sławnych i ojców naszych według następstwa ich pochodzenia.
Ale są i tacy, o których nie pozostała pamięć, i zginęli, jakby wcale nie istnieli, byli, ale jak gdyby nie byli, a dzieci ich z nimi.
Lecz ci mężowie pobożni, których cnoty nie zostały zapomniane, pozostały one z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy.
Potomstwo to trzyma się Przymierza, a przez nich ich dzieci. Potomstwo ich trwa na zawsze, a chwała ich nie będzie wymazana.
Psalm (Ps 149, 1-2. 3-4. 5-6a i 9b)
Śpiewajcie Panu pieśń nową;
Głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują się swym królem.
Pan w ludzie swoim upodobał sobie
Niech imię Jego czczą tańcem,
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje,
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Pan w ludzie swoim upodobał sobie
Niech się święci cieszą w chwale,
niech się weselą na łożach biesiadnych.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach:
to jest chwałą wszystkich świętych Jego.
Pan w ludzie swoim upodobał sobie
Aklamacja (J 15, 16)
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mk 11, 11-25)
Jezus przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii.
Nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, uczuł głód. A widząc z daleka drzewo figowe, okryte liśćmi, podszedł ku niemu zobaczyć, czy nie znajdzie czegoś na nim. Lecz przyszedłszy bliżej, nie znalazł nic prócz liści, gdyż nie był to czas na figi. Wtedy rzekł do drzewa: „Niech już nikt nigdy nie je owocu z ciebie”. Słyszeli to Jego uczniowie.
I przyszli do Jerozolimy. Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły zmieniających pieniądze i ławki tych, którzy sprzedawali gołębie, i nie pozwolił, żeby kto przeniósł sprzęt jaki przez świątynię. Potem uczył ich mówiąc: „Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów? Lecz wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców”.
Doszło to do arcykapłanów i uczonych w Piśmie i szukali sposobu, jak by Go zgładzić. Czuli bowiem lęk przed Nim, gdyż cały tłum był zachwycony Jego nauką.
Gdy zaś wieczór zapadał, wychodzili poza miasto. Przechodząc rano, ujrzeli drzewo figowe uschłe od korzeni. Wtedy Piotr przypomniał sobie i rzekł do Niego: „Rabbi, patrz, drzewo figowe, któreś przeklął, uschło”.
Jezus im odpowiedział: „Miejcie wiarę w Boga. Zaprawdę powiadam wam: Kto powie tej górze: «Podnieś się i rzuć w morze», a nie wątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o co w modlitwie prosicie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie co przeciw komu, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze”.
Droga zbawienia różni się od laickiego materializmu i racjonalności. Polega ona na duchowym rozumieniu życia i cielesności, widząc je w perspektywie dojrzewania i pełni, którą jest spotkanie i komunia z Bogiem. Głównym elementem tego procesu jest modlitwa, a ponieważ chodzi w nim o miłość – konieczne jest zmierzenie się w pierwszej kolejności z wymogiem przebaczenia i pojednania. (Mk 11, 11-25)
Dobro jest zawsze błogosławieństwem dla innych i dla tego kto je czyni, zupełnie jak deszcz lub słońce nigdy nie są tylko dla samych siebie, ale dla wszystkiego i wszystkich do których docierają, wielbiąc przy tym Boga. (Syr 44, 1. 9-13)
Pan lud swój miłuje, pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech się święci cieszą w chwale, niech się weselą na uczcie niebieskiej.
(Z Ps 149)
Wszystko, o co w modlitwie prosicie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie co przeciw komu, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze”.
Przebaczyć naszemu krzywdzicielowiu z głębi serca nie z obowiązku czy przymusu bo to nic nie pomoże.
Umieć przebaczyć ile to kosztuje wewnętrznej pracy aby osiągnąć i pokonać wszelkie przeciwności naszego ego i pychy. Dopiero wtedy gdy osiągniemy tą doskonałość w przebaczeniu BÓG MIŁOSIERNY BĘDZIE NAM BŁOGOSŁAWIŁ W OBFITOŚCI ZARÓWNO DUCHOWO JAK I MATERIALNEJ .
JEZU UFAM TOBIE
JEZU CICHY I POKORNEGO SERCA UCZYŃ SERCE MOJE WEDŁUG SERCA TWEGO.
<Kto powie tej górze: «Podnieś się i rzuć w morze», a nie wątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie.>
Czasem trudno nie watpic,choc przez chwile , bo rozum podpowiada, ze to nierealne do spelnienia , o co prosimy a przeciez Bog moze dac o wiele wiecej, niz potrafimy sobie wyobrazic.
Wiara w Boga i w Jego zbawienie poszerza życiową perspektywę człowieka o wymiar duchowy, wyzwalając ją ze ścisłych ram materialności i racjonalności, chodzi w niej bowiem o boską logikę miłości, której zasadniczym elementem jest radość i harmonia jedności. Podstawowym wyzwaniem z jakim na tej drodze trzeba się zmierzyć jest wymóg przebaczenia i troski o pojednanie, które nie jest jednak pod żadnym względem usprawiedliwianiem zła na przekór prawdzie i sprawiedliwości. (Mk 11, 11-25)
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie moesz zacza plikw na tym forum Nie moesz ciga zacznikw na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
