Pan mówi: „Biada pasterzom, którzy prowadzą do zguby i rozpraszają owce mojego pastwiska”.
Dlatego to mówi Bóg Izraela, o pasterzach, którzy mają paść mój naród: „Wy rozproszyliście moją trzodę, rozpędziliście i nie zatroszczyliście się o nią; oto Ja się zatroszczę o nieprawość waszych uczynków”.
Ja sam zbiorę resztę swego stada ze wszystkich krajów, do których je wypędziłem. Sprowadzę je na ich pastwisko, by miały coraz liczniejsze potomstwo. Ustanowię zaś nad nimi pasterzy, by je paśli; i nie będą się już więcej lękać ani trwożyć, ani trzeba będzie szukać którejkolwiek.
Oto nadejdą dni, kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: «Pan naszą sprawiedliwością»”.
Psalm (Ps 23, 1-2a. 2b-3. 4. 5. 6)
Pan jest moim pasterzem,
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć
na zielonych pastwiskach.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Stół dla mnie zastawiasz
na oczach mych wrogów. Namaszczasz mi głowę olejkiem,
a kielich mój pełny po brzegi.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pana
po najdłuższe czasy.
Pan mym pasterzem, nie brak mi niczego
Drugie czytanie (Ef 2, 13-18)
Bracia:
Teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa.
On bowiem jest naszym pokojem; On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur -wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego, nowego człowieka, wprowadzając pokój, i aby tak jednych, jak drugich znów pojednać z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości.
A przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy są blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca.
Aklamacja (J 10, 27)
Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
Alleluja, alleluja, alleluja
Ewangelia (Mk 6, 30-34)
Po swej pracy apostołowie zebrali się u Jezusa i opowiedzieli Mu wszystko, co zdziałali i czego nauczali. A On rzekł do nich: «Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco». Tak wielu bowiem przychodziło i odchodziło, że nawet na posiłek nie mieli czasu.
Odpłynęli więc łodzią na miejsce pustynne osobno. Lecz widziano ich odpływających. Wielu zauważyło to i zbiegli się tam pieszo ze wszystkich miast, a nawet ich uprzedzili.
Gdy Jezus wysiadł, ujrzał wielki tłum i zdjęła Go litość nad nimi; byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać.
Apostolowie wracają z wyprawy misyjnej, na którą, dwójkami, wysłał ich Mistrz , aby głosili bliskość Królestwa Bożego i aby dawali tego namacalne znaki, poprzez cuda cielesnych i duchowych uzdrowień. Powrócili z tej wyprawy i teraz nie są w stanie porozmawiać razem, nie mówiąc o odpoczynku, bo nieustannie tłumy ludzi przewalają się przez ich dom.
Chrystus się nad nimi lituje i organizuje wyjazd na miejsce odludne, gdzie w spokoju mogliby jakiś czas pobyć razem. Gdy dotarli do miejsca przeznaczenia, napotkali tam czekających na nich ludzi. Jezus nie wydał komendy: cała wstecz, jedziemy na jakieś inne spokojne miejsce, bo takie mamy procedury pracy i odpoczynku. Ewangelia mówi, że „Zlitował się nad nimi, byli bowiem jak owce nie mające pasterza. I zaczął ich nauczać o wielu sprawach”. Chrystusa niczego apostołom nie rozkazuje, ale sam, litując się nad ludźmi zajmuje się nimi i ciekawe, że nie tyle chodziło w tym o choroby i o cuda, ile o „pasterza” i o to aby ich „nauczał o wielu sprawach”.
CZY DZISIAJ JEST JESZCZE POTRZEBA „PASTERZY”, SKORO JEST ICH PRZECIEŻ TAKI WIELKI WYSYP, TAK SAMO JAK „BOGÓW” ORAZ ODPOWIEDNIO ZMODYFIKOWANYCH DO ICH PROFILU OSOBOWOŚCIOWEGO WIERZEŃ ? (Mk 6, 30-34)
„Pan naszą sprawiedliwością”. Jego sprawiedliwość nie jest koniunkturalna, jak sprawiedliwość polityczna, związana z partyjnym interesem. Nie jest tez ona mściwa, czekająca na pretekst aby „dowalić” przeciwnikowi. Nie pragnie zła dla swojego oponenta i o nie nie zabiega, ale ratuje tych którzy zostali dotknięci niesprawiedliwością, koncentrując się na czynieniu dobra. Tylko sprawiedliwość, która inspiruje się miłością a nie nienawiścią jest zbawczą dla człowieka i dla cywilizacji
Moje owce słuchają mojego głosu,
Ja znam je, a one idą za Mną.
-------------
Formacja bez zbytniego formalizmu. Wzajemne zrozumienie z miłości i potrzeby.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie moesz zacza plikw na tym forum Nie moesz ciga zacznikw na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
