nasz DOM

[Zolnierze]

Wtorek, 21 września 2021

Święto św. Mateusza, apostoła i ewangelisty

Czytanie pierwsze
(Ef 4, 1-7. 11-13)
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

Psalm
(Ps 19, 2-3. 4-5)
REFREN: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość.

Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano;
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce ziemi.

Aklamacja
Aklamacja
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.

Ewangelia
(Mt 9, 9-13)
Odchodząc z Kafarnaum Jezus ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: "Pójdź za Mną". On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to faryzeusze, mówili do Jego uczniów: "Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?" On, usłyszawszy to, rzekł: "Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: "Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary". Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników".

[Abuna Zygmunt]

Ewangeliczne rozumienie godności człowieka każe nam ją budować i jej bronić nie poprzez krwawe rewolucje i wojny, ale działając „z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości”. Wystarczy spojrzeć na to proste sformułowanie, aby zorientować się, jak bardzo nam brakuje tej właśnie kultury.

Jeszcze bardziej się to uwidoczni, gdy spojrzymy na zdanie następne tej samej wypowiedzi św. Pawła: „Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój”. Dlaczego nie domagamy się tego przede wszystkim od polityków, a zadawalamy się ich obietnicami, ich błyskotliwymi wypowiedziami, ich „walecznością”, ich sofizmatami, ich umiejętnością pognębienia przeciwnika i zdolnościami w prowadzeniu wojny?

Czy nie dlatego tak się dzieje, że nie jest to kulturą również naszego życia rodzinnego i życia wspólnot do jakich należymy, obciążeni egoistyczną mentalnością świata polityki i mediów? Czy zdajemy sobie sprawę z tego, że jeśli tej kultury nie zmienimy, a więc przede wszystkim naszej mentalności, to będziemy w stanie wzajemnej permanentnej wojny, permanentnie ze sobą skłóceni i podzieleni, permanentnie niezdolni do wzięcia naszych spraw w swoje własne ręce, wydani na łup silniejszych, nie umiejąc obronić zarówno naszej wolności, jak i naszej godności!?