nasz DOM

[ZoRo]

W 37 Rocznicê ¦WIÊCEÑ KAP£AÑSKICH Kochanego Ojca Zygmunta, JEGO - POEZJ¡ UJÊTE, WYZNANIA MI£O¦CI, WIARY I NADZIEI, BOGU i nam wszystkim podarowane...
BO¯E, B£OGOS£AW, STRZE¯ I PROWAD¬ DALEJ NASZEGO DROGIEGO ABUNÊ!

Kap³añstwo

stojê przed Twoim o³tarzem
wielkim a¿ po horyzont nieba
za ma³y aby do Ciebie mówiæ
tak du¿y
¿e zamilk³em ze zdziwienia
i¿ Hosti± wzniesion± do góry
razem z Tob±
zbawiam cz³owieka

Nadzieja i wiara

ju¿ nied³ugo
na drodze po której idê
wysch³ej na piasek
stwardnia³ej na kamieñ
pojawi± siê pierwsze pierwiosnki

ju¿ siê pojawi³
pierwiosnek obr±czki
na serdecznym palcu
mojej prawej rêki
bez niego droga
pozbawiona by by³a
zasadniczej tre¶ci

Za wiele

Naj¶wiêtsz± Panienkê
Dzisiaj proszê
O szczególn± ³askê
Kilku stokrotek
Z bujnych trawników nieba
Dla pewnego staruszka
Który wmówi³ sobie
¯e ani stokrotek
Ani lak niebieski nie ma
Po ostatnim zawale sumienia
Który nawiedzi³ jego duszê
Bo za wiele siê spodziewa³ po sobie

Dziwnie zakochany

dziwnie jestem zakochany
najzwyczajniej jak tylko byæ mo¿e
w rado¶ci i bez niej
w samotnym milczeniu
i w gwarnej rozmowie
w domu i w drodze
w Tobie mój Bo¿e

Oddychanie

nie bêdê siê stara³
tego wypowiadaæ
nie chcê powierzaæ mych
my¶li i odczuæ s³owom
bêdê g³êboko oddycha³

TY wiesz ¿e za tym oddechem
kryje siê takie wstydliwe pragnienie
aby oddychaæ dla CIEBIE

W kaplicy klasztornej

po cichu
na palcach
¿eby nie obudziæ Ciebie
wchodzê do Twego pokoju
i
siadam sobie zwyczajnie
na pod³odze

kocham Ciebie
nie tylko za Twe wielkie dzie³a
kocham Ciê
za to ze JESTE¦
Bo¿e

To nic

to nic
to tylko szczê¶cie
ta moja samotno¶æ
bo Twoje nadej¶cie
ju¿ jest obecne
ale siê jeszcze
przede mn± chowa
to nic
to tylko szczê¶cie
ta droga

Niech siê stanie

to „co¶” by³o bardzo blisko
tak blisko, ¿e s³owami tego oddaæ siê nie zdo³a
to „co¶” by³o tak nag³e jak ucisk w gardle
gdy niespodziewanie kto¶ bardzo bliski
na ciebie zawo³a

zwiastowanie nie trwa³o d³ugo
by³o krótkie jak u¶miech anio³a
tak – powiedzia³em
niech siê stanie nasz u¶miech
wed³ug u¶miechu Pana Boga

w rajskim ogrodzie

z³o¿y³em Ci dzisiaj wizytê
dyskretnie wrzucaj±c zdrowa¶kê
w otwarte okno Twojego domu
wczoraj jad±c rowerem zwolni³em trochê
aby powiedzieæ krótkie „dzieñ dobry”
rosn±cemu w Twoim ogródku
krzakowi ja¶minu
traktuj±c to jako rewan¿
bo tyle ju¿ razy
w mêcz±cym nat³oku zajêæ
napotyka³em na Twojej matczynej twarzy
jak ¶wie¿y bukiet kwiatów
dla mnie przeznaczony
ga³±zkê u¶miechu
na rajskim drzewie
Twojego nazaretañskiego ogrodu

Z powodu mi³o¶ci

kocham i jestem kochany
i nic na to nie poradzê
raduje siê
¶piewam
tañczê
skaczê
stateczne odmierzaj±c kroki
popo³udniowego spaceru
w klasztornym ogrodzie
sióstr niepokalanego u¶miechu Maryi

ogród nale¿y do wiosny
a wiosna do Ciebie Panie
wiosna i stateczny staruszek
co w sutannie chodzi jak pid¿amie
i krêci mu siê w g³owie
z powodu mi³o¶ci
któr± na niego zes³a³e¶ teraz
i na wieki wieków amen

Z Tob±

kocham Ciebie
chocia¿ wcale nie wiem
czy ja rzeczywi¶cie kochaæ umiem
specjalnie siê tym jednak nie przejmujê
wiem ¿e i tak mnie rozumiesz
z Tob± l¿ej mi na duszy
i nieporównanie lepiej ¿yæ na ¶wiecie[

Wiersze Ojca Zygmunta Kwiatkowskiego

[Abuna Zygmunt]

No wiesz ZoRo , zeby caly tomik poezji wydac! W tak krotkim czasie !

Dzisiaj jeden z tych wierszy tak by brzmial:

Za wiele

Naj¶wiêtsz± Panienkê
Dzisiaj proszê
O szczególn± ³askê
Kilku stokrotek
Z bujnych trawników nieba
Dla pewnego staruszka
Który wmówi³ sobie
¯e ani stokrotek
Ani ³±k niebieskich nie ma
Po ostatnim zawale sumienia
Który nawiedzi³ jego duszê
Bo za wiele siê po sobie spodziewal

[barmal]

Ale¿ to piêkne!!!

[Alicja]

Niech Ignacy z nieba ochrania naszego Ojca swoj± ¿o³niersk± rêk± tu na ziemi a my nasz± ziemsk± modlitw± bêdziemy szturmowaæ Niebo i wypraszaæ dla Ojca potrzebne ³aski, na kolejne lata niestrudzonego, wêdrownego duszpasterzowania.
O wierszach nic nie piszê.
Pobêdê sobie z nimi.

[Dorota Halasa]

Wszelkiego dobra, licznych blogoslawienstw Bozych i opieki Bozej na kazdy dzien