nasz DOM

[Zolnierze]

Uroczystość narodzenia św. Jana Chrzciciela

Czytanie pierwsze
(Iz 49,1-6)
Wyspy, posłuchajcie mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: "Tyś sługą moim, w tobie się rozsławię". Ja zaś mówiłem: "Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą". A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. I rzekł mi: "To zbyt mało, iż jesteś mi sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela. Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi".

Czytanie drugie
(Dz 13,22-26)
W synagodze w Antiochii Pizydyjskiej Paweł powiedział: "Bóg dał ojcom naszym Dawida na króla, o którym też dał świadectwo w słowach: "Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę". Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach".
Bracia, synowie rodu Abrahama i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu".

Psalm
(Ps 139,1-3.13-15)
REFREN: Sławię Cię, Panie, za to, żeś mnie stworzył

Przenikasz i znasz mnie, Panie,
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli,
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
i znasz moje wszystkie drogi.

Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył,
godne podziwu są Twoje dzieła.

I duszę moją znasz do głębi.
Nie tajna Ci istota,
kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,
utkany we wnętrzu ziemi.

Aklamacja
Aklamacja (Łk 1,76)
Ty, dziecię, zwać się będziesz prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogę.

Ewangelia
(Łk 1,57-66.80)
Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: "Nie, lecz ma otrzymać imię Jan". Odrzekli jej: "Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię". Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: "Jan będzie mu na imię". I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się. zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: "Kimże będzie to dziecię?" Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.

[ElzbietaS]

pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogę

Wola Boża, misja dla Jana zapisana na kartach Ewangelii.

Dla nas jest tez gdzieś zapisana. Czy w ogóle lub kiedy ja odkryliśmy?
(Oprócz zycia na co dzień w zgodzie z sąsiadka.)
Jak bardzo trzeba się sprzeciwiać Bogu, żeby jej nie widzieć i się jej nie podjąć.

Święty Janie, który we wszystkim wypełniles wolę Boża, módl się za nami.

[Abuna Zygmunt]

Wierność Bogu, a nie światu, jest miarą prawdziwego, wiecznego szczęścia

Syn Zachariasza i Elżbiety, Jan, powinien według tradycji posiadać imię swego ojca, ale Bóg go obdarzył szczególnym powołaniem i dlatego dał mu stosowne do tego imię. Odzyskanie mowy przez Zachariasza w chwili oficjalnego nadawania imienia jego synowi, podczas ceremonii obrzezania, świadczy o tym, że było to zgodne z wolą Bożą, oraz stanowi ważną dla nas naukę, że wierność woli Bożej prowadzi człowieka zawsze do jego osobistego wyzwolenia oraz daje mu możność realnego włączenia się w Boskie dzieło Zbawienia. (Łk 1,57-66.80)

Misja Jana Chrzciciela trwa. Kontynuują ją następni Janowie, Zachariasze, Elzbiety – pomagając światu spotkać Jezusa i iść razem z Nim drogą Zbawienia

[Marianna Jundi]

"Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach".
Z taką pokorą oznajmia wszystkim że nie jest ani prorokiem ani mesjaszem i z uniżeniem mówi o Jezusie to jest TEN który JEST największy w niebie i na ziemi a ja nie godny jestem Jemu służyć. Wiele możemy się uczyć od tego może nawet największego PROROKA JANA CHRZCICIELA.
"Kimże będzie to dziecię?" Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem; a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem.
GŁOS WOŁAJĄCY NA PUSTYNI.

[Aga Dziergowska]

Jan nawoływał no nawrócenia ale był tylko Głosem Wołającego, bo to Pan nas woła. Czemu posługuje się naszymi strunami głosowymi, naszymi rękoma itd...?