(Dz 5,34-42)
Pewien faryzeusz, imieniem Gamaliel, uczony w Prawie i poważany przez cały lud, kazał na chwilę usunąć Apostołów i zabrał głos w Radzie: Mężowie izraelscy - przemówił do nich - zastanówcie się dobrze, co macie uczynić z tymi ludźmi. Bo niedawno temu wystąpił Teodas, podając się za kogoś niezwykłego. Przyłączyło się do niego około czterystu ludzi, został on zabity, a wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni i ślad po nich zaginął. Potem podczas spisu ludności wystąpił Judasz Galilejczyk i pociągnął lud za sobą. Zginął sam i wszyscy jego zwolennicy zostali rozproszeni. Więc i teraz wam mówię: Odstąpcie od tych ludzi i puśćcie ich. Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się, a jeżeli rzeczywiście od Boga pochodzi, nie potraficie ich zniszczyć i może się czasem okazać, że walczycie z Bogiem. Usłuchali go. A przywoławszy Apostołów kazali ich ubiczować i zabronili im przemawiać w imię Jezusa, a potem zwolnili. A oni odchodzili sprzed Sanhedrynu i cieszyli się, że stali się godni cierpieć dla imienia /Jezusa/. Nie przestawali też co dzień nauczać w świątyni i po domach i głosić Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie.
(Ps 27,1.4.13-14)
REFREN: Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu,
przez wszystkie dni życia.
Abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
(Mt 4,4b)
Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.
(J 6,1-15)
Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili? A mówił to wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić. Odpowiedział Mu Filip: Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać. Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu? Jezus zatem rzekł: Każcie ludziom usiąść! A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło. Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat. Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.
............................................
mateusz.pl » czytania na każdy dzień
...Jezus zatem rzekł: Każcie ludziom usiąść! A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło. Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów...
To dopiero była uczta! Kazdy z tłumu brał tyla, ile chciał chleba i ryb...Jezus kazal zebrac pozostale ułomki jedzenia, aby sie nic nie zmarnowalo, nie zginelo. Co sie stalo z tymi ułomkami?...
Chleba Eucharystycznego starcza dla kazdego chętnego; wystarczy Go zapragnąc! To żnak, że zycie wieczne "zaprogramowane" jest dla kazdego, warunki dla jego otrzymania mozliwe sa do spelnienia, dla wszystkich - kazdy moze sie posilac tym Pokarmem na zycie wieczne, które zaczyna sie juz tu...
Zastanawia mnie, dlaczego tak wielu ludziom nie zalezy, by trafic do Pełni, do prawdziwego życia, które nadchodzi w tak naturalny sposób...A Bóg kroczy caly czas obok człowieka i podaje mu reke, gdy ten zachwieje się, gdy opada z sił...Doświadczam tej pomocy coraz czesciej, teraz juz codziennie...Dziękuję Ci, Boże! Prowadź nas, proszę!
Cudowne rozmnozenie chleba jest znakiem Eucharystii. Jezus odmawia traktowania Go jako ziemskiego polityka.
Tak jak Dawid pokonal Goliata i Mojzesz dal ludowi mannę, tak maly chlopiec, dzieki modliwie Chrystusa, nakarmil swoim osobistym prowiantem piec tysiecy mężczyzn i zostalo jeszcze z tego dwanascie pelnych koszy jedzenia. Był to znak spelnienia sie w Chrystusie Bozej obietnicy poslania na swiat Pana i Zbawiciela. Zydzi zle zrozumieli ten znak i zamiast posluszenstwa Chrystusowi, chcieli Go porwac sila i zmusic Go do tego aby jako krol sluzyl ich planom i ich sposobi sprawowania wladzy.
Odwaga i wytrwalosc apostolow sa znakiem prawdziwosci ich wiary w Jezusa Chrystusa.
Po przyjeciu rezolucji Gamaliela, dalsze przesladowania Kosciola byly dzialaniem swiadomie skierowanym przeciwko Bogu, gdyz Kosciol sie rozrastal, cieszac sie w sposob widoczny Bozym blogoslawienstwem. Powinni uznac w tym palec Bozy i nawrocic sie do Boga, oni zas sila przeciwstawiali sie Jego dzialaniu, usprawiedliwiajac to obludnie troska o czystosc wiary, zupelnie tak jak czynia to dzisiaj jihadysci i inni fanatycy religijni, a raczej antyreligijni.
Pan moim światłem i zbawieniem moim
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu,
przez wszystkie dni życia.
Abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Niech nas blogoslawi Bog Wszechmogacy, Ojciec i Syn i Duch Swiety.
Wyjazd przyjaciela. Zniknie z okolicy, zniknie z oczu. Oczywiście, będzie można napisać, może nawet odwiedzić się czasem, ale jestem skłonna rozpaczać, bo przecież jak wytrzymam tęsknotę. Bo przecież o mnie zapomni. Jestem skoncentrowana na tej stracie, nie chcę tego "puścić", z ufnością oddać, zaufać.
A przecież "Jeżeli bowiem od ludzi pochodzi ta myśl czy sprawa, rozpadnie się". Jakie miejsce ma w naszej relacji Pan Bóg? Czy jest między nami?
Cóż. Nawet ja umiem zobaczyć, że zbyt ważne są dla mnie moje osobiste korzyści. Że moja miłość jest słaba. A może żadna to miłość, tylko egoizm. Że chcę nasycić swój głód w ten ziemski, znany mi sposób.
"Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę."
Z własnego doświadczenia wiem, że Bóg chce dla nas tylko i wyłącznie dobrze.Żadne zło nie pochodzi od Niego,On je tylko dopuszcza i jeśli człowiek Mu ufa,wyniknie z tego dobro.
Pokornie to napisałaś co napisałaś ,Atantyda.Warto obumierać i oddawać Mu wszystko choć to kosztuje bo to najkrótsza droga do tego dobra jakie Bóg chce dla nas.Idąc po swojemu człowiek idzie dłużej i naraża się na niepotrzebne błądzenie i cierpienie.
Nie moĹźesz pisaÄ nowych tematĂłw Nie moĹźesz odpowiadaÄ w tematach Nie moĹźesz zmieniaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz usuwaÄ swoich postĂłw Nie moĹźesz gĹosowaÄ w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Nie możesz ściągać załączników na tym forum
FAQ
Szukaj
UĹźytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
