nasz DOM

[Abuna Zygmunt]

Pawel nie ignorowal autorytetu Piotra i kosciola jerozolimskiego. Udal sie tam po oficjalna weryfikacje i blogoslawienstwo dla prowadzonej przez siebie misji , aby jego posluga nie okazala sie chybiona , czy jak on to powiedzial : „aby nie biegl na prozno”, z drugiej zas strony czynil to w sposob wolny, kierujac sie glosem sumienia i potrafil publicznie Piotrowi wypomniec jego „udawanie”.

Apostolowie, prowadzeni przez Ducha, sluzac sprawie Krolestwa Niebieskiego nie zapominali o ubogich tej ziemi, czyniac troske o nich sprawa zasadnicza w ich misji, od ktorej pod zadnym pozorem nie chcieli odstepowac.

Piotr spotkal sie z reprymenda ze strony Pawla nie dlatego, ze istniala pomiedzy nimi cicha rywalizacja, nie dlatego ze czuli do siebie wzajemna niechec, nie byly tego przyczyna wzgledy polityki lub walki o wladze, ale ze wzgledu na czystosc duchowa ich misji i jasnych wskazan ewangelicznych dla czlonkow Kosciola.

Byl czas, ze Kosciol Katolicki utozsamial sie z jedna tylko tradycja, lacinska, traktujac inne z gory i wrecz je czasem przesladujac. Wykorzystywano do tego celu pozycje papieza i dazono do tego aby posiadal absolutna monarchiczna wladze, gdyz ona wspierala i umacniala przywileje tradycji lacinskiej. Bylo to wielkim bledem, o czym swiadczy historia naszych kresow wschodnich gdzie czynnik religijny, miast spajac i lagodzic , dzielil gleboko spolecznosc i podsycal ogien wrogosci pomiedzy ludzmi sobie bliskimi. Dom Wschodni powinien byc uczulony na te sprawe wszedzie gdzie przenikaja sie rozne tradycje, nie tylko na Bliskim Wschodzie, ale rowniez na naszych dawnych kresach.

[dbs]

AUMNIE w parafii proboszczem zosta³ ksi±dz kanonik pu³kownik.