nasz DOM

[ZoRo]

Jezus, Maryja, Józef...co ja bym da³a, ¿eby usi±¶æ z Nimi do sto³u w Ich DOMU! W najszczesliwszej pod wszystkimi sloncami Rodzinie!...A moze to, takze Abunowe,jego wierszami wyspiewane dzis marzenie, ma szanse jeszcze kiedys na spe³nienie?...

Dom w Nazarecie

nikt w to nie uwierzy
nikomu to nawet
do g³owy nie przychodzi
a mówi±c szczerze
nikogo za bardzo to nie obchodzi

¿e tyle szczê¶cia
¿e trzy osoby
¿e w jednym domu
¿e ca³y ¶wiat
¿e skarb Bo¿y

Powiedz Mario

powiedz Mario co¶ my¶la³a
gdy¶ tuleniem do piersi
Jego snom niemowlêcym
pomaga³a¶ l±dowaæ na jawie
tak aby bosej stopy nie uroni³ o kamieñ
czy jak nazaretañskie matki
¶piewa³a¶ Mu wieczorem czarnookie ko³ysanki
o ziemi obiecanej
czy raczej wybiera³a¶ karminowoustne milczenie
pomagaj±c Mu ws³uchiwaæ siê w g³os
którym oddycha³ od pierwszej chwili
twojego spotkania z anio³em
bezdomnemu Bogu powiedzia³a¶ wtedy – “tak”
powiedz Mario co¶ ¶piewa³a
gdy twój Synek wchodzi³ na Golgotê
by zasn±æ na twardym ³o¿u krzy¿a
czy mia³a¶ jeszcze nadzieje
powitaæ Go w domu

a mnie grzesznika

Trudna przyja¼ñ

przeci±³e¶ Panie prosta drogê jego milczenia
swoim trudnym wezwaniem
po bardzo stromej prawdzie kaza³e¶ mu siê wspinaæ
do dyspozycji mia³ tylko ciesielskie narzêdzia
ma³y dom w Nazarecie razem z warsztatem
i skrawek ziemi przed domem
tutaj zosta³o posiane Ziarno Wiecznego Chleba
Maryja przez d³ugie dziewiêæ miesiêcy nosi³a je w swoim ciele
a¿ przysz³o na ¶wiat w Betlejem
spe³ni³o siê Twoje przyrzeczenie
i na naszych oczach
zaczê³a siê przemieniaæ Ewangelia
w m³odego mê¿czyznê
z ma³ego dziecka

[ZoRo]

Kilka dni temu Daria (dbs) przyslala mi maly mily liscik, z ktorego jedno okreslenie, ze ja -ZoRo, realizuje sie w DOMu, szczegoln± mi zabrzmialo trafnoscia...Wlasnie zapragnelam Darii podziekowac za nie i za jej modlitwe... Pomyslalam, ze w tym celu moze Duch Swiety wskaze mi jakis wiersz Abuny...Dario, niby przypadkirm, w Dniu Swietej Rodziny, kursor zatrzymal sie na wierszu:

Jak ludzkie alleluja

przyszed³ biedny i ma³y i by³
jak ró¿aniec odmawiany w stajni
palcami omdla³ymi ze zmêczenia
by³ cichy jak paciorki nadziei
nawlekane na Tajemnice Wiary
¶pi±c± w drewnianym ¿³obie Wcielenia
by³ czujny i oddany
jak pogodne krz±tanie siê Matki
po ich domu w Nazarecie
i jak ojcowski u¶miech Józefa
by³ jak „fiat” Maryi
jak „magnificat”
jak ludzkie alleluja
na cze¶æ Bo¿ego zbawienia

[Abuna Zygmunt]

Dziki tobie Zosiu odkrywaæm to co przed wiekami napisa³em

[dbs]

Zosiu,
dziêkujê.
:)