nasz DOM

[Abuna Zygmunt]

"Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił”.( Pwt 6, 4) Jest to najpiękniejsze powołanie jakie tylko być może i jednocześnie najgłębsze nasze pragnienie. Niestety, zostało ono przerobione na półprawdę tego że Bog nas tak bardzo kocha, że czyniąc nas swoimi ukochanymi dziećmi postawił nas w centrum stworzenia i w centrum dziejów stworzenia. Nie On zatem jest jedynym Panem, ale w rzeczywistości my zostaliśmy na takowych wykreowani, każdy z nas. Stąd wziął się ów okropny egocentryzm i egoizm występujący pod postacią radykalnego indywidualizmu - ze złego rozumienia miłości. Według tej duchowej dewiacji, wszystko powinno służyć mnie osobiście, mojemu „realizowaniu siebie”, mojemu życiowemu sukcesowi, mojej kreatywnej niepowtarzalności – nawet tej dotyczącej płci i niestety, będąc wyposażeni we wszystkie możliwe „prawa człowieka” i obdarzeni wszelkimi godnościami jakimi tylko człowiek poszczycić się może, niszczymy tym zafałszowaniem samych siebie i psujemy środowisko naturalne - jesteśmy emisariuszami i wykonawcami powszechnego zniszczenia, przez nierozumienie prawdy o Miłości, tego na czym ona rzeczywiście polega.

[R. z DMM]

Co mówi Kościół oficjalnie? Przeleciała mi "korona stworzenia", ale to mogło być dawno i nieprawda. Chwyciłem za katechizm, znalazłem punkt 358, tam był odnośnik do punktu 209; ja - rzecz dziwna (?)- zobaczyłem go jako liczbę 299 i tam zajrzałem - i to był dobry "strzał".
Na obrazku z fragmentem punktu 358 nie mamy całej treści punktu, trzeba więc samemu zaglądnąć do katechizmu do obu powyższych punktów, przeczytać całość.
Tu:
http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkI-2-1.htm
mamy potrzebną część katechizmu.

Obrazek z fragmentem katechizmu powinien wyświetlić pod niniejszą linijką.

[Abuna Zygmunt]

.... ale nie przestał być Bogiem.
PS
Dopracowałem troche ten temat w następnym dzisiejszym wpisie