2 luty to szczególny dzień - święto Ofiarowania Pana Jezusa. Jest szczególny dla dzien dla osób konsekrowanych oraz tych dla których jest to istotny temat ich życia duchowego.
Co chcielibyscie na ten temat napisac? Jaki dac znak, że jest to temat który ma dla was znaczenie? Moze jakies praktyczne doswiadczenie ?
Tytulem zainspirowania Was, jeszcze raz dzisiejsza refleksja :
"Wracaj do domu, do swoich, i opowiedz im wszystko, co Pan ci uczynił i jak ulitował się nad tobą".
Istnieje forma towarzyszenia Jezusowi, która polega nie na fizycznej obecności - jak apostołowie - w miejscu gdzie On się aktualnie znajduje, ale na mentalnej i duchowej z Nim więzi, przez pełnienie Jego misji, w miejscu które im wyznacza.
W tych kategoriach duchowych należy rozumieć życiową KONSEKRACJĘ ludzi świeckich w Kościele. Chodzi tu o osoby, które rozumieja duchowa praktykę ZAWIERZENIA.
"
.
Stawiamy w naszym życiu na miłość , która jest najgłębszym, konstytutywnym element natury człowieka, stworzonego na obraz i podobieństwo Boga.
Obecne kryzysy - każdego pojedynczego człowieka, wszystkich wspólnot i w ogóle pandemia ogarniająca cały świat polega na zdewastowaniu miłości.
Ratunek jest w Zbawicielu, obecnym w sposób sakramentalny w Kościele, nie poprzez odprawianie martwych rytów, albo bezduszne zaliczanie religijnych praktyk, ale poprzez spotkania z Chrystusem, podczas których wypowiadamy Bogu nasze „tak” miłości, jako odpowiedź na Jego miłość.
Przedłużeniem tych spotkań z Chrystusem w naszym życiu codziennym, jest dbałość o komunię duchową z Nim, poprzez błogosławienie spotykanych ludzi i uwielbianie Boga wykonywaną przez siebie pracą i każdym zajęciem.
Akt konsekracji ma pełny sens tylko wówczas, gdy stanowi uznany przez Kościół akt zobowiązania się do życia we wspólnocie osób które pragną się oddać Bogu na tych samych zasadach duchowych, opartych na duchowości ignacjańskiej, w wielkiej rodzinie Apostolstwa Modlitwy.
Bywają oficjalne, z zewnętrznym splendorem, składane przed ludźmi i z podpisem na urzędowym blankiecie a mogą być w duchu sam na sam z Bogiem, który jest Duchem, w swojej izdebce.
Wcale nie ma albo albo! To zła optyka. Nie musi byc albo publicznie, albo prywatnie. Te dwa wymiary nie musza sie wykluczac, a powinny sie uzupełniać , dla dobra całości - w tym jest piękno i siła Koscioła.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie moesz zacza plikw na tym forum Nie moesz ciga zacznikw na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
